Τα κιόσκια της παραλιακής λεωφόρου του Ρεθύμνου αποτελούν εδώ και χρόνια αντικείμενο διαβουλεύσεων μεταξύ Δημοτικής Αρχής, Λιμενικού Ταμείου και καταστηματαρχών, με σταθερή κατάληξη την διαιώνιση του προβλήματος και την συνέχιση της αυθαιρεσίας δια της μεθόδου της αδράνειας. Δεν πρόκειται, ασφαλώς, για μια απλή διένεξη κάποιων ιδιωτών με υπηρεσιακούς φορείς, αλλά για ένα ζήτημα που αφορά στο σύνολό της την τοπική κοινωνία, ειδικά σε μια περίοδο που αυτή διαδηλώνει την πρόθεσή της να απαλλαγεί από ανομικά φαινόμενα. Γιατί ο χώρος της παραλιακής λεωφόρου, τον οποίο καταλαμβάνουν οι αυθαίρετες κατασκευές, είναι δημόσιος χώρος, ιδιοκτησία δηλαδή όλων των πολιτών, Ρεθυμνιωτών και μη.
Έχουμε φτάσει, δυστυχώς, στο σημείο να χρειάζεται να επιχειρηματολογούμε για τον δημόσιο χαρακτήρα της παραλιακής και την προστασία της από την ιδιωτική αυθαιρεσία, επαναλαμβάνοντας πράγματα κοινότοπα και αυτονόητα:
· Η χρήση της δημόσιας περιουσίας στηρίζεται στο δικαίωμα της πολιτείας να λειτουργεί ρυθμιστικά και όχι στο «δικαίωμα» του εκάστοτε εισβολέα. Οι αρμόδιοι τοπικοί φορείς είναι εκείνοι που θα αποφασίσουν αν θα εκχωρήσουν τη χρήση μέρους της περιουσίας αυτής, με ποια σκοπιμότητα και με ποιους όρους. Παραμένει, φυσικά, το δικαίωμα του κάθε πολίτη να διαφωνήσει ή να προσπαθήσει να ανατρέψει τις αποφάσεις αυτές, μέσω όμως κοινωνικών και πολιτικών διεκδικήσεων και όχι με το «κεκτημένο» του καταπατητή.
· Ο διαρκής χαρακτήρας μιας αυθαιρεσίας, το συνεχές μιας παράβασης, δεν αποτελούν στοιχεία ικανά να μεταμορφώσουν την αυθαιρεσία σε κοινωνική συμφωνία και την παράβαση σε νομιμότητα. Εκτός και αν υποθέσουμε ότι η επιχειρηματική δράση στην πόλη μας δεν χρειάζεται ούτε την συναίνεση, ούτε τη νομιμότητα, αλλά έχει διαμορφώσει ένα άλλου τύπου πλαίσιο για την εξασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας της. Τρομαχτικός, αλήθεια, συλλογισμός! Ούτε νομιμοποιείται η αυθαιρεσία λόγω του αριθμού των ανθρώπων που βιοπορίζονται μέσω αυτής – ευκαιριακή άλλωστε λύση στο πρόβλημα της ανεργίας και της ανάπτυξης του τόπου.
· Δυστυχώς, λύσεις που να εξυπηρετούν το συμφέρον όλων, όπως ζητά ο Σύλλογος Καταστηματαρχών, δύσκολα μπορούν να βρεθούν. Οφείλουμε όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι το δημόσιο συμφέρον είναι κάτι θεμελιακά διαφορετικό από το άθροισμα των επιμέρους, ιδιοτελών ατομικών συμφερόντων. Επιπλέον, οι «χτισμένοι» χώροι των καταστημάτων επί του οδοστρώματος της παραλιακής δεν υπηρετούν ούτε καν τα συμφέροντα των επιχειρηματιών, καθώς η εικόνα της αυθαιρετούπολης λειτουργεί απωθητικά για τους επισκέπτες της πόλης και τους εν δυνάμει πελάτες τους.
· Δεν είναι μονάχα οι ειδικοί –αρχιτέκτονες, αρχαιολόγοι και πολεοδόμοι– που εκφράζονται αρνητικά για την σημερινή κατάσταση της παραλιακής λεωφόρου. Η συντριπτική πλειοψηφία των δημοτών, αλλά και των επισκεπτών, του Ρεθύμνου την βρίσκει άσχημη και δυσλειτουργική, κορωνίδα στη θλιβερή εικόνα μιας πόλης από την οποία απουσιάζουν οι δημόσιοι χώροι, μια και η διεκδίκησή τους έχει εγκαταλειφθεί προς όφελος της εμπορικής ή οικοδομικής δραστηριότητας.
Ως Εναλλακτική Κίνηση Πολιτών, εμμένουμε στην διαφύλαξη κάθε δημόσιου χώρου και δεν περιμένουμε από την δημοτική αρχή να πράξει τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από εκείνο που είναι το χρέος της: να τον υπερασπιστεί.
10 Δεκεμβρίου 2007
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΡΕΘΥΜΝΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου